[INFOGRAFIKA] Poszukiwanie osób zaginionych


Poszukiwanie osób zaginionych

Kiedy zgłosić, jakie podjąć kroki?

Liczba osób uznanych za zaginione corocznie wzrasta. W 2014 r. polska Policja poszukiwała blisko 21 tysięcy ludzi.
Zaginięcie Ewy Tylman z Poznania w 2015 r., Iwony Wieczorek w Trójmieście w 2010 r. czy Jarosława Ziętary w 1992 r. to jedne z najgłośniejszych i najbardziej bulwersujących opinię publiczną spraw. Przede wszystkim dlatego, że do tej pory nie zostały w pełni wyjaśnione.

Podobnych zaginięć jest jednak znaczenie więcej. Nie wszystkim poświęca się nad wyraz dużo przekazów medialnych, uwagi i zaangażowania. Bez zatrzymywania się i refleksji codziennie mijamy plakaty informujące o kolejnych poszukiwaniach. A przecież każdy zaginiony zasługuje na odnalezienie.

 


Czym jest zaginięcie?

Zgodnie z głównym dokumentem regulującym kwestie poszukiwań osób zaginionych, poprzez zaginięcie rozumiane jest „zaistnienie zdarzenia, uniemożliwiającego ustalenie miejsca pobytu osoby fizycznej i zapewnienie ochrony jej życia, zdrowia lub wolności, wymagające jej odnalezienia albo udzielenia pomocy”.

Każda sytuacja, w której:

  • nie możemy nawiązać kontaktu,
  • osoba nie wróciła do miejsca swojego zamieszkania,
  • nie dysponujemy informacjami, gdzie może aktualnie przebywać,
  • mamy uzasadnione wątpliwości co do stanu jej zdrowia,

może być zaginięciem.
Nie warto bagatelizować sygnałów. Szybka reakcja jest konieczna, aby zwiększyć szansę na odnalezienie.

 


Kiedy zgłosić zaginięcie?

Zgłoszenie zaginięciaOdpowiedź na to pytanie jest tylko jedna – natychmiast. Konieczność odczekania 48 godzin od zaginięcia to mit!

Kiedy zaczynamy się niepokoić o osobę najbliższą, bez wahania należy zgłosić zawiadomienie o jej zaginięciu w najbliższej jednostce Policji. Funkcjonariuszowi przyjmującemu zgłoszenie powinno się także przekazać fotografię zaginionego i wszelkie informacje mogące przyczynić się do ujawnienia miejsca jego pobytu (m.in. ubiór w dniu zaginięcia, stan zdrowia, ogólna kondycja psychofizyczna).

 


Kto może zgłosić zaginięcie?

Zgodnie z obowiązującym prawem, osobami uprawnionymi do złożenia zawiadomienia o zaginięciu są członkowie rodziny, opiekunowie prawni, przedstawiciele ustawowi, kierownicy instytucji, w których dotychczas zaginiony przebywał (np. ośrodków leczniczych, placówek opiekuńczo-wychowawczych), przedstawiciele urzędu konsularnego (jeśli zaginięcie dotyczy cudzoziemca).

Wiążące zawiadomienie może także wpłynąć od innej osoby, która wskazuje na okoliczności zaginięcia lub ma uzasadnione podejrzenie, że zaginiony stał się ofiarą przestępstwa.

O co będziemy pytani?

O wszystko co może przyczynić się do odnalezienia. W związku z tym warto przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów dotyczących zaginięcia i datę ostatniego kontaktu.
Zostaniemy także poproszeni przez funkcjonariuszy o podanie grupy krwi zaginionego, przedmiotów, które zaginiony może przy sobie posiadać, jego nawyków i nałogów, adresów miejsc w których może przebywać.

Istotne znaczenie mają także informacje o przynależności zaginionego do portali społecznościowych, jego dotychczasowych oddaleniach z miejsca pobytu i działaniach podjętych w ramach poszukiwań przez rodzinę i znajomych (np. nawiązanie współpracy z prywatnym detektywem bądź organizacjami pozarządowymi).

Pytani o szczegóły z życia zaginionego udzielajmy ich precyzyjnie i rzetelnie. Mogą one okazać się kluczowe dla właściwego ukierunkowania podejmowanych przez Policję działań i przyczynić się do szybkiego odnalezienia.

 


Nie działaj sam

Po złożeniu zawiadomienia Policja zobowiązana jest do podjęcia natychmiastowych działań zmierzających do ustalenie aktualnego miejsca pobytu zaginionego. Dlatego należy zdać się na ich pomoc.

Informacja o zaginięciu bezzwłocznie rejestrowana jest w Krajowym Systemie Informacji Policji i tym samym dostępna dla funkcjonariuszy w całej Polsce. Dalsze czynności wynikają z przyjęcia określonej kategorii danego zaginięcia.

 


Kategorie zaginięć

Kategorie zaginięćZarządzenie Nr 124 Komendanta Głównego Policji przewiduje trzy kategorie osób zaginionych.

  • Osoba zaginiona kategorii I to osoba, której opuszczenie ostatniego miejsca pobytu miało charakter nagły i niespodziewany, a okoliczności temu towarzyszące mogą wskazywać, że padła ona ofiarą przestępstwa bądź istnieje inne zagrożenie jej życia, zdrowia i wolności. Najczęściej kategoria ta nadawana jest osobom małoletnim do lat 15, które zaginęły po raz pierwszy, osobom, których stan psychiczny może wskazywać na chęć popełnienia samobójstwa, oraz które wymagają opieki innych osób ze względu na swój podeszły wiek, choroby czy zakłócenia czynności psychicznych.
  • Osoba zaginiona kategorii II to osoba, której opuszczenie miejsca stałego pobytu nie wzbudza podejrzeń zagrożenia jej zdrowia lub życia. Dotyczy ono osób, które deklarowały wcześniej niezadowolenie i rozgoryczenie własnym życiem, zapowiadały chęć jego zmian i opuszczając miejsce zamieszkania, zabrały ze sobą rzeczy osobiste.
  • Osoba zaginiona kategorii III, to osoba małoletnia, która z własnej inicjatywy opuściła miejsce zamieszkania (np. ucieczka z domu lub z placówki opiekuńczo-wychowawczej) bądź osoba pełnoletnia, która samowolnie opuściła placówkę, w której została umieszczona decyzją sądu (np. szpital psychiatryczny, dom pomocy społecznej). Kategoria ta obejmuje także poszukiwania związane z tzw. porwaniem rodzicielskim.

 

Zweryfikuj nadaną kategorię

Policja podejmuje szereg działań, aby osobę zaginioną odnaleźć i sprowadzić do domu. Nie o wszystkich swoich czynnościach informuje. Składając zawiadomienie, upewnijmy się czy dokonano jego prawidłowej klasyfikacji. Nie bójmy się mówić funkcjonariuszom o swoich wątpliwościach i odczuciach. Odpowiednia klasyfikacja ma fundamentalne znaczenie w prowadzeniu poszukiwań!
Działania wyznaczone przez klasyfikację zaginięcia są podobne, jednak ich dynamika oraz wykorzystane siły i środki zależą od indywidualnych przypadków.

 


„POSZUKIWANY, POSZUKIWANA”, czyli jak szuka policja?

Wykonywane przez funkcjonariuszy czynności obejmują m.in. weryfikację miejsc pobytu zaginionego (np. szpitale, noclegownie, izby wytrzeźwień), zabezpieczenie przedmiotów osobistych, z których można wyodrębnić profil genetyczny (np. grzebień, szczoteczka do zębów), zabezpieczenie dokumentacji medycznej i historii leczenia, analizę monitoringu w rejonie zaginięcia bądź miejsc, w których zaginiony był widziany, oraz fizyczne poszukiwania na terenie zaginięcia, we współpracy z innymi służbami.

Obowiązek pobrania i rejestracji próbek DNA zaginionego jest niezwykle cenną zmianą w polskich przepisach regulujących kwestie poszukiwań. Możliwość dokonywania porównań profilu zaginionego z ujawnionymi w rejonie zaginięcia zwłok o nieustalonej tożsamości przyczynia się do wykluczenia bądź potwierdzenia najbardziej czarnych scenariuszy wydarzeń.
Koordynację nad realizacją tych czynności sprawuje Wydział Poszukiwań i Identyfikacji Osób Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji.

 


Co jeszcze możesz zrobić?

Aby zmaksymalizować podjęte działania warto skorzystać z usług prywatnego detektywa. Jego udział szczególnie pomocny jest w sytuacjach zaginięć długotrwałych, wieloletnich, kiedy zaangażowanie Policji w poszukiwania zaczyna słabnąć.
Pomoc prawną i psychologiczną oraz wsparcie w aktywnych poszukiwaniach można uzyskać zgłaszając zaginięcie osoby do organizacji pozarządowych, które zajmują się tego rodzaju aktywnością (Fundacja ITAKA, Stowarzyszenie Bez Śladu, Fundacja Na Tropie). Monitorują one działania Policji oraz informują opinię publiczną o zaginięciu. Warunkiem takiej współpracy jest jednak uprzednie zgłoszenia zaginięcia na Policji.

Podejmowane przez nas działania powinny być przemyślane i dobrze zorganizowane. Emocje, które towarzyszą w tym trudnym okresie, nie mogą zdominować podejmowanych przez nas kroków. Chaos, niespójność i brak konsekwencji w naszych posunięciach mogą negatywnie wpłynąć na poszukiwania.

 


Jak uchronić siebie i innych przed zaginięciem?

Zaginięcie jest niezwykle traumatycznym przeżyciem dla naszych bliskich. Niestety, jest to także zagrożenie, któremu nie da się całkowicie zapobiec.

Korzystając z rozwoju technologicznego można jednak zredukować ryzyko. Pomocne w tym są lokalizatory GPS namierzające miejsce aktualnego pobytu. Nad wyraz istotne jest wyposażenie w nie swojego dziecka i bliskich nam osób starszych, które w wyniku upływających lat miewają problemy z pamięcią. Demencja starcza, choroba Alzheimera i inne choroby neurodegeneracyjne powodują, że wiele osób w podeszłym wieku wychodząc z domu, nie potrafi do niego wrócić.

Dostępne na rynku lokalizatory pozwalają na ich umiejscowienie w sposób całkowicie nieinwazyjny, np. w zegarku naręcznym.

 


Bądź, a nie bywaj

Poszukiwanie zaginionych jest pracą trudną, wymagającą dużych nakładów czasu i cierpliwości. Oszczędzić sobie niepokoju i troski o los najbliższych można poprzez utrzymywanie szczerych relacji opartych na zrozumieniu, akceptacji i wsparciu. Dzięki temu w porę możemy zauważyć niepokojące sygnały świadczące o planowanej ucieczce od problemów, chęci zmiany swojego życia, depresji czy załamania psychicznego. Zwracajmy także uwagę na zmiany, jakie zaszły w życiu naszych bliskich. Sprawdźmy, czy nie uwikłały się w przestępczą bądź inną ryzykowną działalność, która może zagrażać ich życiu i zdrowiu.

To właśnie rodzina i bliscy powinni być posiadaczami najważniejszych informacji o życiu zaginionego. Wykorzystanie tej wiedzy przez Policję i inne podmioty poszukiwawcze niewątpliwie zwiększą szansę na szczęśliwe zakończenie poszukiwań.

infografika-zaginięcia-popr

 


Dodaj komentarz

16 komentarzy do "[INFOGRAFIKA] Poszukiwanie osób zaginionych"

avatar
  Subscribe  
najnowszy najstarszy
Powiadom o
Tomasz

Czy jeśli dziecko zostało zakwalifikowane do 3 kategorii to z automatu uruchamia się child alert?

Jola

kiedyś zgłaszałam zaginięcie swojej mamy która choruje na alzheimera i szczerze powiem, że najlepszych doświadczen z policja nie mam. na szczescie mama odnalazla się cała i zdrowa, ale stresu co sie najadlam to moje. Ile kosztuje taki lokalizator GPS w miare dobrej jakosci?

Renata

To jest przerażajace ze o ludziach ślad ginie, tak jak z ta Wieczorek. Tyle lat i dalej nic nie wiadomo, jak to możliwe

Michasia

Kiedyś czytałam o zaginieciu chłopaka, którego chyba jakoś źle wprowadzono do systemu bo w innych częściach kraju, policjanci nawet nie wiedzieli ze taka osoba jest poszukiwana

Ola

ja sobie nie ryobrażam takiej sytuacji zeby mial zaginac ktos mi bliski